Oorverdovende stilte in Umbrië..

Kloosters hebben iets geheimzinnigs. In de middeleeuwen werden de klooster muren vanwege overvallen en oorlogen steeds hoger gebouwd maar door de komst van internet zijn hun muren iets doorzichtiger geworden. En toch blijven kloosters en het leven van monniken en nonnen iets mystieks houden en leven we in een tijd dat wij – gewone stervelingen – verlangen naar enkele dagen van inkeer en verstilling.

En dat is nu precies mijn grote wens; rust, reinheid & regelmaat! Maar toch ook wel een beetje gezelligheid, niet te veel afzien en weer eens ‘quality time’ met m’n lieve tante die direct enthousiast werd van het idee om samen een paar dagen naar een Italiaans klooster af te reizen. Ver weg van alle drukte, middenin een verlaten vallei in Umbrië. En ja we reizen vanaf Rome per trein, zoals dat past in dit romantische plaatje. Laat onze girls trip maar beginnen!

We worden warm onthaald van het lokale treinstationnetje door de charmante eigenaar Marcello himself. In zijn landrover praat hij honderduit over hoe zijn leven tot dusver verlopen is. Van eigenaar van een groot modemerk naar een groot toeristen oord met paarden in Mexico tot een zeilreis van 2 jaar om de wereld waar hij tot ‘bezinning’ kwam en waar het idee ontstond om een ‘Old Luxury’ klooster hotel te realiseren. Vrij uniek in zijn soort en later bleek een schot in de roos voor de workaholics uit de Westerse wereld waar bijna geen off button meer lijkt te bestaan..

Tijdens een verblijf in het klooster van Marcello en zijn vier ‘monniken broeders’ ontvang je een gratis digitale detox cadeau.

WIFI is er niet en je hebt nauwelijks ontvangst op je telefoon. Wat een verademing, letterlijk. Het doet me beseffen in wat voor razend tempo ik hier aangekomen ben. Tot op het allerlaatste moment werken, tas pakken, familie bellen, kaartjes schrijven, appen, Facebook checken, nog even een Instagrammetje posten… Ik voel me overprikkeld, m’n oren suizen non-stop en ik zie continu vlekken voor m’n ogen. Natuurlijk neem ik tijdens mijn dagelijkse leven wel momenten van rust, laat ik het bewust even stil worden om me heen maar nooit heel lang, mijn gedachten stroom komt eigenlijk nooit voor langere tijd helemaal tot rust als ik eerlijk ben. Gek eigenlijk, omdat ik uit mijn yoga & meditatie ervaringen weet hoe ongelofelijk waardevol en nodig deze stilte is om tot heldere inzichten te komen. Om ruimte te maken voor de wijsheid die binnenin je leeft en daarvandaan wijze keuzes te maken en goed voor jezelf te kunnen zorgen. Hoe vaak heb ik dit de afgelopen maanden niet tijdens mijn yogalessen genoemd. Luister ik eigenlijk zelf wel naar dit advies?

In de vroege ochtend sluip ik in alle vroegte op m’n sloffen de smalle stenen trap op naar het topje van het klooster, de kapel. Kaarsen en wierook branden al en verlichten het donkere vertrek. De klooster hond komt lekker warm op m’n voeten liggen terwijl de 5 mannen in het Italiaans beginnen te lezen uit de Bijbel. Soms alleen, soms allen tegelijk. Ik luister met m’n ogen gesloten naar hun mooie rustige stemmen. Het lijken prachtige mantra’s die me meenemen in de oneindigheid. Hoewel ik niet begrijp wat ze zeggen voel ik de krachtige energie van verbonden zijn met elkaar hier op de houten bankjes in deze kleine ruimte omringd door religieuze afbeeldingen die op ons neer lijken te kijken. Opeens beginnen de banken onder onze billen te beven, het duurt een paar seconden voordat we ons realiseren dat het een aardbeving is. Gelukkig voelen wij slechts een lichte beving, maar onze gedachten gaan uit naar degene waar het epicentrum dichterbij ligt. Nog een beetje na bevend geef ik die ochtend een yoga les aan de kloostergasten. Tijdens de asana’s zoek ik de blik van mijn tante, we kijken elkaar even aan en ik zie in haar ogen dezelfde dankbaarheid die ik zelf ook voel.

Zoals gebruikelijk is in vele kloosters staat de eetzaal ook in dit klooster centraal. Zodra de avond gevallen is nemen we plaats aan prachtig gedekte tafels met schitterend keramiek service, zilver bestek, brandende kaarsen terwijl een knapperend haardvuur de ruimte verwarmd. We eten in stilte met elkaar. Na het eten glip ik nog heel even naar het dak voor een momentje helemaal alleen onder de oneindige sterrenhemel. Overal waar ik kijk zie ik fonkelende sterren om mij heen, wat voel ik me hier nietig en klein… Stilte. Ruimte. Oneindig veel ruimte. De heerlijke geur van een knapperend kampvuur beneden in de tuin zet me in beweging om terug naar de andere gasten te gaan. Nog even gezellig een warme kruidendrank drinken voor het slapen gaan.

Eremito ademt rust uit en nodigt uit om je regelmatig terug te trekken. Een boek te lezen, te rusten, een middagdutje te doen, te schrijven, heerlijk te wandelen of te mediteren. Om ruimte te maken voor de stille plek in jezelf.

Wie als gast naar dit klooster komt zal behalve deze verstilling ook inzicht krijgen in het dagelijkse klooster bestaan. Het dagelijkse leven van de 5 klooster mannen is alles behalve eentonig; groente worden zelf verbouwd, alle maaltijden worden bereid, gasten ontvangen, tafels gedekt, het land bewerkt, reserveringen gemaakt, levenswijsheden uitgewisseld en ga zo maar door. Mocht je in de gelegenheid zijn, gun jezelf dan deze ervaring. Echt. Juist wanneer je denkt daar op dit moment geen ruimte voor te hebben, dan is dit hét perfecte moment. Een verblijf van drie nachten is de reis naar Umbrië al meer dan waard!

Voor mij is het de hoogste tijd om weer terug te reizen naar mijn eigen mannen in Monnickendam. Ik neem stilte, aandacht en rust mee naar huis. Dankjewel lieve Marcello en broeders, het was een onvergetelijke ontmoeting!

Nieuwsgierig geworden naar deze plek? Lees dan verder op www.happysoultravel.nl